Suhay (35 yaşında), Zor yaşam durumu nedeniyle çok fazla çalışmaya ihtiyaç duyuyordu ve ilan alanında bir iş arıyordu, Arkadaşlarından resmi devlet kanalının şubelerinden birinde bir iş buldu.
Bir TV şovunun gereksinimlerini karşılayabilmek için yıllar boyunca medya yeteneğini ve aydınlanmasını geliştiren Suha için bir rüya gerçekleşti, Ancak, tatlı rüyasını gerçekleştiren cinsel tacizin karanlığıyla yüzleşmeyi beklemiyordu.
Başlangıçta Suha, işin detayları hakkında bir anlaşmaya varmak için kanalı ziyaret etmesini isteyen yeni müdürüyle temasa geçti, Suha diyor ki "Kendime söz verdiğim gibi, kanaldaki işe alım süreci tamamlanana kadar özel bir web sitesinde haber muhabiri olarak çalışmayı kabul ettik".
2010-2011 yıllarında Suha'nın ilk işiydi, birkaç gün çalıştıktan sonra, bazı iş detayları hakkında konuşmak için menajerinden bir telefon aldı, Suha diyor ki "Arasat bölgesinde şirketin merkez ofisine gitmemi istedi, oraya vardığımda onun evi olduğunu fark ettim".
Arasat bölgesinde şirketin merkez ofisine gitmemi istedi, oraya vardığımda onun evi olduğunu fark ettim
Suha birkaç kez menajerinin evine gitti ve o diyor ki "Kötü bir şey yapmadı, ilk ziyaretimde 10 günlük çalışma için bana 400 dolar verdi, bunun bir arkadaşlık başlangıcı olduğunu söyledi", ve Suha dedi ki "Her zaman yalnızlığından şikayet etti ve ziyaretlerimin, özellikle ailesi Irak dışında yaşarken, yalnızlığını hafifleteceğini yineledi".
Ziyaretlerden birinde, yönetici Suha'yı yatak odasına götürmek istedi, Suha diyor ki "ben reddettim, ama çığlık atmaya başlayana kadar pes etmedi, o zaman artık evinde herhangi bir toplantı yapmayacağına söz verdi ve işlerinin sınırını asla ihlal etmeyecek".
Son toplantılarıydı ve sonra yönetici Suha'yı bir aylık maaşı vermeden işten çıkardı, Suha dediği gibi.
Profesyonel olmayan
Suha, cinsel tacizden muzdarip tek gazeteci veya medya kişiliği değildi, ancak kadın medya kuruluşlarının büyük bir kısmı, aktivist ve gazeteci olarak not ettiği sözlü ve fiziksel tacizle karşılaştı.
Cinsel tacizin nedenleri hakkında Sersem, bunun birçok nedeni olduğunu söyledi "Taciz olgusunun yayılma oranı ve küçük bir problemin yerleştirilmesine ilişkin yıllık istatistiklerin bulunmasının yanı sıra, özel kurumların çalışanlarının haklarını koruyan iş yasalarının eksikliği, Bu, Irak'ta istikrarsızlığın artmasına neden oldu".
Zikra Sersem diyor ki "medyanın profesyonel olmaktan kurtulmasını sağlayan şey, bazı işadamları tarafından yönetilen iş medyası kuruluşlarının ortaya çıkması, ve bu medyanın kaynaklarını araştıran herhangi bir yasa olmaması, bu çalışmayı etik veya profesyonel olmaktan uzaklaştırmak için yapmıştır.
suçun bir kısmı Zikra Sersem'in dediği gibi medyada çalışan insanlar üzerinde, "Bazı kızlara duyulan ihtiyaç ve kötü mali durumları bazen değerleri ve ilkeleri tehlikeye atmaya zorlar, Gazetecilikteki zayıflıkları onları sömürü için kolay bir hedef haline getirdi".
Bazı kızlara duyulan ihtiyaç ve kötü mali durumları bazen değerleri ve ilkeleri tehlikeye atmaya zorlar
Cinsel taciz birçok toplumda bariz bir olgudur. Iraklı aktivistler, kadınların haysiyetini ve haklarını korumak için bu insanların cezalandırılmasının gerekli olduğunu görüyorlar, medya çalışanı olarak, Imad Hefaci böyle dedi.
Benzer bir hikayede Zülfikar, Lemis(23 yaşında) için bazı gazetecilik raporları yazdı, konuları onun adına yayınlar, Lemis diyor ki "İlerlememe ve öğretmeye adanmıştı, yeteneklerimi dahil edeceğine söz veriyordu ve kendi gazetecilik makalelerimi iyi yazana kadar yazmaya devam edecek".
Lemis adına yayınlanan ilk rapor 2018'deydi, Lemis diyor ki "ondan sonra, benim adımda başka raporlar yayınladı, bana bir talep ile şok verdi, Zulfikar'ın durumu olan eski bir gazeteci ile genç bir gazeteci arasında açık bir ilişki yaratmak istedi, böylelikle raporu bana ulaşana kadar yazmaya devam edebilsin".
Sözlü ve eylemsel cinsel taciz oranı her yıl artmaktadır, Suha ve Lemis Medya alanında sadece 2 örnekti.
Yüksek Yargı Konseyi, 15 Eylül 2019'da yayımlanan cinsel taciz olgusu hakkında bir rapor yayınlad, ve diyor ki "fenomen son zamanlarda artmış, mahkemeler son zamanlarda birçok dava almıştı, her iki cinsiyete yönelik sözlü ve eylem tacizleri".
Suç ve bununla yasal olarak nasıl başa çıkılacağı konusunda, Karh soruşturma Mahkemesi'nden bir hakim olan Sima Naeem Havim diyor ki "1969 yılı 111. yasaya uyulması gereken bir yasadır, çünkü taciz bir suçtur ve kişinin suçlandığı suça göre bu kurala uymaları gerekir, suç itaatsizlik veya başka bir suç türüdür".
Ve dedi "cinsel taciz, basit bir cümle ile başlayıp cinsel veya sözlü tacizle bitebilecek bir suçtur, Irak ceza yasasında aktif yasaya göre, kız gençse suçu 7 ila 10 yıldır".
Yasa yeterli değil
Toplumdaki taciz korkusu ve şöhret olasılığı, bir haber departmanı müdürünün Irak kanallarından birinde taciz yapmaya çalışmasının ardından bu 30 yaşındaki (Hibe) yüz yüze gelen korkuydu.
Hibe dedi ki "kanallardan birinde haber sunucusu olarak çalışmak için istek gönderdim, beni test ettiler ve onayladılar, Haber müdürü, özel bir daire olmadan beni ziyaret etmesi gerektiğini ya da haber departmanını yöneten kanalında sunucu olarak işe alınmayacağını söyledi".
Hibe bize gerçek adını doğrudan söyledi, çünkü hiçbir medya kuruluşunda çalışmamıştı, ve dedi "Bu tacize karşı herhangi bir şikayet yapmadım, neyse, sonunda o tacizi yapmasına izin verdiğinizi söyleyecekler".
Bu tacize karşı herhangi bir şikayet yapmadım, neyse, sonunda o tacizi yapmasına izin verdiğinizi söyleyecekler
Güvenlik güçlerinin cehaleti, kurbanların şikayet etmekten çekilmelerinin nedenlerinden biridir.
Reca Abid Ali, bir avukat'tır ve dedi ki "Iraklı kadın gazetecilerin tacizine ilişkin çeşitli şikayetler ortaya çıkarmak için Iraklı Kadın Yayın Kurumu ile çalıştım, bazılarında başardık, bazıları ise ikisi arasında uzlaşma ile sonuçlandı, Buna ek olarak, mağdurlara, toplum korkusuyla veya yetkililerin ve faillerin korkusuyla ve mağdurun iftira ve iftira davası durumunda davalarını gizli tutmaları tavsiye edilmiştir".
BOLD, Kadın gazetecilerin % 68'i cinsel tacize uğradı
Hamile kalan düzinelerce kadın gazeteci şikayette bulunmayı reddetti, Bu, toplumun algılanmasına ve suçlama ve söylem korkusuna katkıda bulunan bir dizi faktörden kaynaklanmaktadır.
Nibras Memuri, komitenin lideri (Kirkuknow)'a dedi "medya kuruluşlarındaki kadınları tedavi etmek amacıyla 2012 yılında bir anket formu dağıttık, sonuç olarak, kadın gazetecilerin yüzde 68'inin sözlü veya eylemsel tacizlerle karşılaştığı ortaya çıktı".
anket 250 farklı örnekte (kadın gazeteci), farklı alanlarda içindi,
anket birkaç soru içeriyordu, örneğin: tacizle karşılaştın mı ? şikayet ettin mi ? şikayet etmemenin nedenleri nedir ?.
Nibras Memuri dedi ki "anket formu kadın gazetecilerin isimlerini istemedi ve bu da kadın gazetecilerin katılmasını sağladı".
anketin sonuçları, kadın gazetecilerin yüzde 43'ünün tacizlere veya onları taciz eden insanlara karşı herhangi bir şikayette bulunmadığını gösterdi, çünkü onursuzluktan korkuyorlar, aynı zamanda yüzde 36'sı geçim kaynaklarından ötürü tacizlere karşı şikayette bulunmadı.
Nibras Israr etti ki "Çalışmanın sonuçları, 2015 yılında Irak'ta kadınların genel olarak cinsel taciz olgusu üzerine başka bir kapsamlı çalışma yürütmemizi teşvik ediyor, Irak'taki kadınların % 77'sinin günlük olarak oral ve fiziksel rahatsızlıklarla karşı karşıya olduğu ortaya çıkıyor; bunların% 57'si oral ve% 20'si fiziksel, İstatistik sadece gazetecileri değil tüm kadınları içeriyor".
Irak'taki kadınların % 77'sinin günlük olarak oral ve fiziksel rahatsızlıklarla karşı karşıya
Kürdistan bölgesinde Niric örgütü kadın gazetecilere yönelik cinsel taciz hakkında bir araştırma yaptı.
Anket 2017'de yapıldı, anket sonuçları Televizyon, radyo ve elektronik medyadaki 273 kadın gazeteciden, bu kadınların 140'ının taciz konusuna dahil edilebilecek bir durumla karşı karşıya olduğunu gösterdi.
Araştırma katılımcıların üçte ikisinde oral taciz, diğer üçünde fiziksel taciz olduğunu ortaya koymuştur.
Sosyal uzmanlar cinsel tacizi, cinsel görüşe sahip, bedeni veya duyguları ihlal eden istenmeyen bir söz veya eylem biçimi olarak tanımlar, onları rahatsız ve tehdit ediyor ya da korku, iğrenme ve kendini küçümseme hissettiriyor.
Sendika rolleri
Kuruluşlar bu fenomene son vermek için büyük çaba sarf etmişlerdir, Yasir Salim, Irak'taki ulusal dergi sendikasının lideri, diyor ki "Ne yaparsak yapalım, dedikodu kurbanının sanık gibi göründüğü toplum bilinci seviyesini değiştiremeyiz".
Ve daha dedi ki "Sendika, gazetecilere yönelik ihlalleri kovuşturmak için bir yaklaşım oluşturdu ve kadın gazetecilerin şikayetlerini kaydetmeleri için özel bir telefon numarası oluşturdu", ayrıca medya kuruluşları arasında konuyla ilgili doğru veri elde etmek için anket yapmak için çalıştıklarını söyledi.
Buna rağmen, Irak günlük sendikasının rolü belirsizliğini koruyor, Kirkuknow, sendikanın yöneticisiyle birçok kez iletişime geçmeye çalışıyor. ama şimdiye kadar bize bu konuda bir röportaj yapacağımıza rağmen herhangi bir cevap alamadılar.
Bu fenomenin büyümesine rağmen, Suha ve meslektaşları medya yöneticilerinin kapalı odalarında çalışma yöneticilerinin istekleri için eğilmediler, etik ve profesyonel gazetecilik kurallarına uyan kuruluşlara gittiler.
Not: gazetecilerin isimleri alınıyor, (Kirkuknow) gerçek isimlerini kendi taleplerine göre kullanmadı
