Adım Meyasey Zenun 83 yaşındayım. Telaferli (Musul’un batısında) Türkmen bir kadınım. Çeşitli şiddet olayları içinde yaşam mücadelesi veriyoruz. Babalarını kaybeden 9 torunumla birlikte kiralık bir evde yaşıyoruz.
Eskiden büyük bir ailede yaşıyordum. Hiçbir zaman yalnız ve üzüntülerimi paylaşacağım kimsenin olmayacağını aklımın ucundan bile geçirmiyordum.
Elimde bir şey gelmiyor. Her şey Allah’tan geldi. Allah’ın iradesine itiraz edemem. Ancak tek istediğim, onurlu yaşam ve evimizi olmasıdır. Kiralık evde oturmaktan bıktık artık.
Vatana 10 şehit verdim. 7 yetimimi babasız eğitimlerini karşılıyorum. Ancak halen bir evimiz yok. Onlarca girişimde bulunduk ama ne yazık ki sonuç alamadık.
Kimseye yalvarmıyorum ve acımalarını da istemiyorum…Ancak Irak’a sevdiği 10 evladını şehit veren biri olarak haklarımızın verilmesini istiyoruz. Arkadaşlarından bir şey bırakmadan gittiler.
Oğullarım farklı nedenlerle öldürüldü. Biri 2005 yılında Wehde Mahallesi’nde bombalı aracın patlaması sonucu öldü. Biri de 2007'de bomba yüklü bir kamyonun patlaması sonucu öldü. Diğerleri de çeşitli şiddet olaylarında yaşamını yitirdi.
Terör saldırısında ölen oğlum şehit Ali Ekber geride, 4 yetim bıraktı. Cevad bir Kasım’da geride 3 yetim bıraktı.
Torunlarımın kaybettikleri sevgili babalarının kaybını hissettirmemeye, onları tüm enerjimle mutlu etmeye çalışıyorum. Çünkü bu hayatta onların dışında kimsem yok. Onlarında hayatında başka kimseleri yok. Bu yüzden hastalığıma ve yaşlılığıma rağmen tüm zamanımı onlara ayırıyorum.
