Benim adım Kamran Necmeddin, 54 yaşındayım. Bana (Marangoz Kamran) derler. Aynı zamanda marangoz, demirci ve heykeltıraşım.
Heykel yapmayı seviyorum. Heykel yapmak benim için bir hobi, akademik bir çalışma değil. 1984 yılında heykel yapmaya başladım. Felah Şiwani, Muhammed Sali ve Tarık Akreyi gibi bazı heykeltıraşlardan destek gördüm ve onlardan çok faydalandım.
Demir, taş ve kaymaktaşı daha sağlam ve işe uygun olduğu için özellikle taş olmak üzere heykel yapımında sıklıkla kullanılıyor. Bu yüzden bu tür taşları dağlık bölgelerden getirdim.
Heykeli oymak için bıçak ve çekiç kullanıyorum. Bazı eserlerim Kerkük sokaklarına diktim.
İşim anne statüsüne odaklıdır. Anne benim her şeyimdir. Eşimden ve çocuklarımdan destek ve teşvik alıyorum. Bazen çocuklarım heykel yapmama yardım ediyor.
Heykel benim için hayat demek, heykel benim ruhum ve insanların neşesini temsil ediyor.
Devletten ve ilgili makamlardan hiç destek almıyorum, bu yüzden sanatımı geliştirmem zor.
