Yoksullardan, özellikle de yerinden edilmişlerden para almıyorum, çünkü ben de yerinden edilmiş bir insanım ve yaşadıkları acının boyutunun farkındayım.
Adım Amir Newaf Eco, 27 yaşındayım Şengal'deki Gohbel kompleksindeki evimizden yedi yıl önce yerinden edildik. Şu anda Duhok vilayetindeki yerinden edilmiş insanlar için Hanke kampının yakınında yaşıyoruz.
Bir arkadaşım için berber dükkânında çalışıyordum ama o Şengal’e döndü bende dükkanı ondan aldım. İki yıldır burada çalışıyorum. Bu meslek bana insanlara yardım etmemi ve aynı zamanda geçim kaynağımı sağlıyor.
Fakir insanlardan para istemiyorum. Bazen bin dinarı geçmeyen paralarla çocuklar geliyor bana, parayı onlara iade ediyorum, bununla da kalmıyor, bazen bazılarına kendim soruyorum, ya da onlara yardımım olsun diye saçlarını onlar için ücretsiz tıraş ediyorum.
Günde yaklaşık 15 müşteri bana geliyor, bazıları 3 bin dinar ödüyor, burada aldığımdan memnunum, ailemin bazı ihtiyaçlarını karşılamaya yetiyor.
Birkaç yıldır evliyim ve iki çocuk babasıyım.
Mesleğimi çok seviyorum bu yüzden işimi sürekli en iyisini sağlayarak geliştirmeye çalışıyorum.
