Adım Şemê Nayif, 25 yaşındayım, iki erkek çocuk annesiyim. Kocam zihinsel engelli olduğu için çalışamıyor, bu yüzden aileme ben bakıyorum.
Yedi yıl önce evlerimizden sürüldük. Duhok’taki Şarya yerleşkesinde fırını açtım.
Bu fırını saat 06.00 ila 20.00 arasında iki kadın arkadaşla birlikte işletiyorum.
Geçimimi sağlamak için bu adımı atmak kolay bir şey değildi. Ancak tüm zorluklara rağmen kararımı verdim ve bu adımı başardım.
Günlük 250 ile 300 arasında ekmek üretiyoruz. Fırını kendim yönetiyorum, burada bizim için en önemli şey müşterilere iyi davranmak ve hijyen kurullarına uyarak hizmet etmek. İşimizde başarılı olmamızın nedenlerinden biri de budur.
Sipariş üzerine ekmek yapıyoruz, farklı boyutlarda somunlar üretiyoruz.
Çocuklarım hala küçük (8 ve 7 yaşında) ve okumaya devam ediyorlar. Yoksulluk ve yokluk yüzünden benim gibi okulu bırakmalarını istemiyorum.
İş nedeniyle çok baskı altındayım ama ailemin geçimini sağlayabildiğim için mutluyum. Ayda 350.000 ila 400.000 dinar kazanıyorum ve aynı zamanda iki kişiye daha iş imkanı sağladım ve bu gurur duyduğum bir iştir.
